Snelle Italotoet
met abrikoos, salie en buffelricotta
Lieve food hooligan,
De zomer is voorbij! Tenminste, zo voelt het. Eigenlijk voelde deze zomer niet als een zomer. Wij bleven thuis en huurden een strandhuisje in IJmuiden, die week regende het. De week erna ook, en daarna ook. De museumjaarkaart heeft een burn out, zo vaak is-ie ingezet. Het enige dat mij eraan herinnert dat het nu zomer is, zijn de steenvruchten. Ik ben dol op perziken, abrikozen en pruimen. Ze zijn er nog heel even. Met deze simpele en zalige italotoet hou je de ‘zomer’ nog even vast.
Salie en abrikoos
Nee, dan de vorige zomer in Italië. Dat was er zo een waar je van je stoel gleed van het zweet, waar de zon een verzengende vanzelfsprekendheid was in plaats van een welkome rariteit. Wij deden toen iets heel stoms. We gingen naar Italiaanse steden zoals Bologna . Iedere italofiel weet dat je daar niet moet zitten in de zomer, maar het liep nu eenmaal zo. In Bologna aten we met 35 graden buiten bij Ahimé, een moderne Italiaan in hartje historisch centrum. Ondanks de smaakvolle inrichting en de geneusringde mooiboy alias chef, kon Ahimé ons niet echt bekoren. ‘We doen alles met producten uit de omgeving’, had hij gezegd. Vervolgens kregen we pasta met wortelsaus en haringkaviaar. Haring? Ik wist niet dat die in de Po zwom? Aha, deze Italianen speelden Nomaatje, maar dan in Emilia-Romagna! Het eten was heus goed en een leuke afwisseling op de zware Bolognakost, maar ik zou er niet snel teruggaan. Als toet kregen we wel iets heel lekkers. Iets dat mijn smaakpapillen – het zijn net olifanten - hebben onthouden: dikke zuivel met een saus van abrikoos en salie. Een zalige combi die ik voor jullie gepikt heb. Dit gerecht zou eigenlijk in ons nieuwe kookboek komen, maar het boek wordt te dik (en te duur) dus killen die darling. Een exclusief voorproefje voor jullie dus!
Buffelricotta = de nieuwe burrata
Wat die dikke vette zuivel van Ahimé was, weet ik niet, dus ik koos voor een Italiaanse zachte kaas. Ik had natuurlijk burrata kunnen inzetten, maar ik ben burratamoe. Daar kan burrata ook niks aan doen, maar zo gaat dat als iets gehypet wordt. Burrata is grijs gedraaid, ik kan er even niet meer van genieten. Daarom doe ik het eens met buffelricotta, ook schandalig lekker, het heeft zelfs nog wat meer smaak. Buffelricotta is alleen (nog) niet goed verkrijgbaar. Vergelijk het met droge lambrusco, je moet ernaar op zoek. Maar je weet: ik ben een food hooligan met een missie en jullie net zo goed! En als burrata het van een lelijk gehucht in Puglia – Andria, ik ben er geweest zodat jij er niet heen hoeft – tot in de Albert Heijn in Wormerveer weet te schoppen, dan is een nternationale doorbraak van buffelricotta ook niet ver weg. Ik koop het bij Hanos, de Lindenhoff in Baambrugge heeft het ook, hoewel die op het plaatje op internet wat korreliger lijkt. Ik denk dat Casa del Gusto in Amsterdam het ook wel verkoopt en als je Kef (wederom Amsterdamse bubbel) vraagt het in te kopen doen ze het misschien ook wel. Vind je het niet? Gebruik dan burrata, kan mij het schelen. Of meng met de staafmixer ‘gewone’ ricotta met mascaporne (half-half).
Abrikozensaus
De abrikozensaliesaus in het recept hieronder (voor de betalende food hooligans) is ook lekker bij ijs (denk crème fraiche-, vanille,- kokos-of kaneel) of amandelcake. Of roer door de yoghurt als ontbijt. Je kunt de saus ook wat minder zoet maken zodat je ‘m ook hartig in kunt zetten. Voeg bijvoorbeeld wat chilivlokken toe en serveer bij makreel van de barbecue, geroosterde kip of groenten uit de oven.
Vond je dit fijne info? Denk je dat meer mensen hierop zitten te wachten?