Risotto met (DROGE!) lambrusco

met vijgen, radicchio en gorgonzola

Foto Remko Kraaijeveld

Toen we vorige zomer bij 40 graden in het ge-aircoode restaurant Casa Merlo in Bologna aan de tagliatelle met ragù zaten, vroeg ik om een ijskoude, droge Lambrusco. Dat klinkt trouwens heel erg als een ‘Havermelkeliteactie’. Zo van: ‘En daarna door naar Dubai om indoor te skiën). Remko fronste. ‘Lambrusco?!’ In Nederland heeft Lambrusco een slechte naam, van die zoete limonadewijn die je vroeger dronk om zo snel mogelijk zat te worden. Maar dat spul heeft niks te maken met droge Lambrusco uit Emilia-Romagna. Die is superdroog en fruitig en je drinkt ‘m koud. Remko was direct om - ik noem ‘m tegenwoordig Rembrusco.

Sangriapakket
Van de week had ik er weer zin in. In Amsterdam had ik deze droge rode mousserende wijn al eens eerder gevonden, maar nu woon ik in Wormerveer. De plaatselijke wijnhandel gaf ik weinig kans, misschien Le Cockelon in Koog aan de Zaan? Dat is zo ongeveer de meest culinaire delicatessenwinkel van de Zaanstreek. Ze hebben er ook cranberrypaté, dan weet je ongeveer hoe culinair (je kunt de grootstedelijke trut wel uit de hoofdstad halen, maar je haalt de stad niet uit de trut). Ik ben blij met ze hoor, nooit weg gaan Cockelon! ‘Hebben jullie misschien droge Lambrusco?’ probeerde ik. Een stel mensen draaide zich resoluut om, een lach onderdrukkend. De vriendelijke eigenaar deed ook zijn best om zijn gezicht in de plooi te houden. Hij verwees me naar een Sangriapakket, misschien was dat wat voor mij? ‘Nee, DROGE!’, probeerde ik nog, maar het was zinloos.

Let’s make Lambrusco great again
Ik appte Onno Kleyn, de man die duizenden boeken over wijn en eten heeft geschreven en ook in de Zaanstreek woont. Onno had er een hard hoofd in maar raadde aan slijterij Vonk in Zaandam-Zuid te proberen. Die hadden veel, maar geen droge Lambrusco. Het verbaasde Onno niet. ‘Droge Lambrusco is geen item in Nederland. Maar ook niet in Italië buiten Emilia.’ ‘Nog niet’, antwoordde ik terug, want ik ben vastbesloten droge Lambrusco hip te maken hier. ‘Let’s make Lambrusco great again’ appte ik weer en meteen daarna had ik spijt, dat again had weggekund want het was nooit great hier. Onno zou me dat vast laten weten. Ja hoor, daar was-ie al weer: ‘It never was’ appte hij. ‘In de jaren 60/70 was het gigantisch in Amerika, maar dan de zoete versie. Bij ons nooit’. Later dropte ik de vraag in mijn culinaire app-groep met kookboekenmakers Yvette van Boven en Emma Dethouars (hallo dames!) Ik vertelde dat ik tijdens een zoektocht naar droge Lambrusco uitgelachen was door cranberrypatéverkopers. ‘Sprezzatura!’ appte Yvette. ‘Gewoon bestellen, die leveren aan huis!’ Natuurlijk, Sprezzatura in de Czaar Peterstraat, die zijn gespecialiseerd in Italiaanse wijnen. Ik bestelde meteen een paar flessen. Ik vond deze het lekkerst, al mag Lambrusco van mij nog voller. Een zoektocht online met de termen ‘lambrusco secco’ leverde niet veel op. Wel iets bij Gall&Gall van onder de tien euro, maar dat lijkt me nou juist zo’n Lambrusco die je niet moet proberen. Deze leek me ook wel wat. Ik heb ‘m nog niet geprobeerd, kopen is op eigen risico.

Blijf vragen
Vraag ernaar bij een goede wijnhandelaar, en wie weet zetten wij als food hooligans Lambrusco (DROGE!) op de kaart. Ik zal mijn gedealcoholiseerde vriendin en wijnschrijver Esmee Langereis er naar vragen, misschien heeft zij tips. Ze heeft een grappige en bruikbare nieuwsbrief trouwens, voor als je niet wilt drinken. Inschrijven kan via haar site.

Ik vond trouwens ook nog deze site, ‘Lambrusco, it’s not what you think or have been told.’ Kijk het hilarische promofilmpje erbij. ‘Lambrusco è energia!’, ‘Lambrusco è Emilia!’, ‘Lambrusco è passione frizzante!’. Is geen woord Spaans bij toch? Hoef ik niet te vertalen.

Dat was ‘m weer! Het recept vinden de betalende food hooligans hieronder. Ga lekker risotto maken want het wordt de hele week kutweer, ik bedoel ‘risottoweer’.