Lieve food hooligan,
Het was helemaal niet de bedoeling om vandaag een salade in de food club te zetten. Ik wilde jullie verblijden met iets zoets, omdat ik niet vaak zoete dingen maak. Naar aanleiding van de blended overnights oats van Marieke uit de podcast Opscheppers de podcast die ze terecht vergelijken met cakebeslag, dacht ik een geniaal idee te hebben: van dat cakebeslag kon ik vast heerlijk ijs draaien. Havermoutijs, dat zou natuurlijk inslaan als een bom bij de havermelkelite.
Denk maar aan de Pop Up soft serve (softijs) bar die het populaire havermelkmerk Oatly nu heeft in Amsterdam, waar allerlei leuke foodies gevraagd zijn om bijzondere toppingen te bedenken (Spice First was al aan de beurt en La Lia, met haar Chinese chilicrisp ). Vandaag is het de beurt aan Sara die allerlei spannende Iraakse toppings heeft bedacht, zoals pistachehalva en chocoladesaus met noomi (gedroogde limoen. Sara’s creaties zijn vanaf 13.00 af te halen bij de Oatly Soft Serve Pop up, Prinsengracht 16. Als je de code wownocow gebruikt, krijg je GRATIS ijs. Sara’s lievelingstopping is trouwens de crunchy noomi oil (tip voor intimi).
Wow no ice
Vies was mijn havermoutijs zeker niet, maar het smaakte toch net iets te macrobiotisch met die stukjes zemel – ik vind dat wel lekker trouwens- maar ik was niet 100% overtuigd. Geeft niet, mislukkingen horen erbij. Iemand op instagram reageerde positief op mijn story over dit ijsje. Ze zei dat ze als wetenschapper alleen de successen mag presenteren terwijl dat niet de juiste afspiegeling is van de gang van zaken. Dit mislukte ijsje triggert juist weer talloze mensen om het net weer anders te doen. Verder te denken, mee te denken, omdenken of verbeteren, vond zij. Zo kwam Emma al met het idee om een deel blended oats door een custardbasis te mengen. De leuke instagrammer ging nog even verder: de meeste ‘kennis’ die ze had opgedaan, was ontstaan door missers, foutjes, verkeerd ingeschatte, grootse, onzekere, soms ietwat ambitieuze ideeën. Dus dank mislukt ijsje!
Tamarinde en radicchio
Ik nam afscheid van het havermoutijs en stortte me op een salade. Een paar weken geleden at ik in Rotterdam bij Dune (ze hebben er ook koffiekombucha soft serve!) een tomatensalade met tamarinde en radicchio, hij liet me niet meer los. Uiteraard vond ik dat ik ‘m zelf nog lekkerder zou kunnen maken, door rokerige perzik toe te voegen en iets romigs en zouts, als contrast voor het fruitige zuur. Burrata vond ik te makkelijk. Ik hou er wel van, maar iedereen en z’n moeder gooit het inmiddels op iedereen en z’n moeder, dus ik dacht even door. Ricotta is lekker qua structuur, maar te flauw om op te boksen tegen de zure tamarinde en de balsamico. Feta is dan weer erg zout, dat vind ik alleen lekker als verkruimeld ‘sneeuw’ en dat zat al in de Mexicaanse watermeloensalade van een paar FC Vanja’s terug. Ricotta en feta samen mengen in de keukenmachine leidde tot het perfecte resultaat. Geroosterde perzik is niks nieuws, maar door ‘m eerst te roosteren en daarna nog te laten karamelliseren in de tamarindedressing wordt-ie toch weer anders. Het recept vinden de betalende food hooligans onder aan deze mail. Fijn weekend en mislukse!