Linzensoep met kokos en tamarinde

met pittige, knisperende specerijen

Ha food hooligan,

Deze nieuwsbrief komt weer ‘es later. Ik had donderdag afgesproken met een oude bekende in Den Haag (we werkten vroeger samen bij restaurant Kantjil, tegenwoordig maakt hij van die grappige filmpjes over Willy en Maxima ) en dronk te veel sake.

Op vrijdag was ik brak en had ik totaal geen inspiratie voor de nieuwsbrief. Gelukkig zijn jullie er dan, trouwe food hooligans, om mij een zetje in de goede richting te geven. Ik kreeg allerlei suggesties via instagram: van martabak tot pasta genovese, van witlof tot pompoen en pasta carbonara met ananas, maar waar ik echt op aansloeg was tamarinde. Nu had ik ook nog een toetje in petto voor jullie met tamarinde, maar de ananas daarvoor was zo rijp dat je er bekant dronken van werd. En in alcohol had ik nu juist even geen zin. Dus die toet komt morgen, met een nieuwe ananas.

Tamarinde
Vandaag krijgen jullie de linzensoep met tamarinde. Tevens een opmaaksoep want ik kijk altijd eerst wat er nog in de kast staat. Heel veel tamarinde sowieso, in verschillende gedaanten. Ik heb de plakkerige substantie die je moet weken in water (verkrijgbaar bij de toko), een potje met ingekookte tamarindepasta (te koop bij een goed gesorteerde supermarkt, niet in de Wormerveerse AH ), ik heb Filipijnse tamarindejam staan (van Amazing Oriental) en zelfs eenmooi flesje tamarindesiroop, op de kop getikt in een apothekerswinkel in Genua. Tamarinde is een peulvrucht met een fruitig, donker, rond zuur. Het zuur van tamarinde is een heel ander zuur dan het strakke zuur van een citroen, het is een prettig en aimabel zuur waar je van door wilt blijven eten – een bingezuur waar ik nooit genoeg van krijg.

Ook handig: tamarinde is zowel in hartige als zoete gerechten te gebruiken. Wat ik verder interessant vind aan deze vrucht is dat hij in vele keukens voorkomt. De Indonesische, Indiase en Thaise, om er een paar te noemen, maar bijvoorbeeld ook in de Mexicaanse keuken en de Midden-Oosterse keuken wordt tamarinde gebruikt. In sauzen, soepen, marinades, chutneys, drankjes, noem maar op. Als ik met tamarinde kook voel ik me in het van tamarinde gespeende Wormerveer verbonden met de rest van de wereld. Nou ja, soort van.

Voor de soep gebruikte ik de pasta uit pot, omdat de meeste mensen daar de voorkeur aangeven. Die pasta is inderdaad makkelijk in gebruik  en goed verkrijgbaar. Er zit wel suiker in, dus als je daar mee op wilt passen kun je beter de plakkerige substantie nemen. Die is puurder maar iets bewerkelijker. Eerst moet je de plakkerige smurrie weken in wat lauwwarm water en zoveel mogelijk van de tamarinde losweken met je (schone) handen tot je een dik, bruin vocht hebt. Dat giet je door een zeef en dan is het klaar voor gebruik.

Bouillon

Ik zou het zó graag willen zijn, maar ik ben geen domestic goddess die altijd liters zelfgemaakte bouillon heeft ingevroren. Als ik zelf bouillon maak, is hij vaak dezelfde dag al op. Zelfgemaakte bouillon is natuurlijk het lekkerst voor je soep, in noodgevallen gebruik ik biologische bouillonblokjes. Als ik wel het gevoel wil van zelfgemaakte bouillon, gebruik ik die van De Kleinste Soepfabriek. Deze bouillon wordt in Groningen gemaakt, zonder palmolie en hij is niet bremzout. Ze hebben nu iets nieuws (althans voor mij), namelijk een bouillonblokje in een potje. Geconcentreerde fond eigenlijk, je hebt zo’n 3-4 eetlepels nodig voor een liter soep. Echt topspul! Niet heel goedkoop, maar ik geef graag wat meer uit aan dingen met smaak en zonder palmolie.

Laurier
In deze soep gebruik ik verse laurier, dat heeft iets heel citrusachtigs en is veel lekkerder dan gedroogde. Ik haal het bij de groothandel, maar je kunt bij het tuincentrum natuurlijk ook een plantje scoren.

Tadka
De soep is bewust heel mild van smaak, zodat mijn kinderen hem ook lusten. Daarvoor heb ik de soep ook gepureerd, dan proeven ze de linzen niet.  In de topping ga ik los met heftige smaken: knoflook, chili, gember, komijn. Deze topping is geïnspireerd op Indiase tadka (ook wel tarka genoemd of chonk) en geeft een extra smaaklaag. Het idee is dat je specerijen en andere smaakmakers verhit in ghee (Indiase geklaarde boter, te koop bij toko’s en natuurvoedingswinkels en sommige supermarkten) of olie waardoor je een dijk van een smaakmaker creëert die ook voor structuur zorgt – de specerijen bakken en knisperen in je mond. Ik gebruikte bij gebrek aan ghee trouwens half olie half boter. Mijn basis tarka bestaat uit fijngehakte knoflook en gember, komijn en chilivlokken en zaadjes. Ook lekker: korianderzaadjes, bruine mosterdzaadjes, fijngehakte ui en kerrieblaadjes.

Vond je deze info fijn?  Denk je dat meer mensen hierop zitten te wachten?

Waar is het recept?

Je hebt (bewust of onbewust) gekozen voor de gratis versie van FC Vanja. Maar lieve food hooligan, voor niets gaat de zon op! Het bedenken, ontwikkelen en vastleggen van recepten kost veel tijd en ervaring. In de gratis versie van FC Vanja deel ik het verhaal achter het recept en tips. Voor €5 per maand (zeg een speciaalbiertje) krijg je om de week unieke recepten, kookvideo’s én mag je verzoeknummers indienen. Schrijf je in via de knop hieronder. Kies een maand- of jaarabonnement (met het laatste ben je iets goedkoper uit - €4,17 per maand) en dan vind je het uitgewerkte recept van de linzensoep in mijn archief op Substack, plus de kookvideo’s en recepten van eerdere nieuwsbrieven.